പ്രാര്‍ത്ഥന

കാറ്റിനേയും കടലിനേയും
ശാന്തമാക്കിയ യേശുവേ
എന്‍മനതാരിലെ അലയാഴിയെ
ശാന്തമാക്കുവാന്‍ വന്നിടു

മഞ്ഞിന്‍ കണത്തിനു വെന്മയോടൊപ്പം
കുളിരേകിയ യേശുവേ
എരിഞ്ഞു നീറുന്നെന്‍ മനസ്സിനുള്ളിലെ
കനലണക്കുവാന്‍ നീ വന്നിടണെ

വിശന്നു  തളര്‍ന്നു വലയുംനേരം
ജീവന്‍റെ മന്ന നീയേകിടണേ
പൊരിവെയിലില്‍ ദാഹിച്ചുഴലുമ്പോള്‍
ജീവജലമെനിക്കേകിടണേ

സഞ്ചരിച്ചീടുന്ന പാതയിലെല്ലാം
കരം പിടിച്ചു നടത്തിടണേ
നൊമ്പരത്താലെന്‍റെ മിഴി നിറയുമ്പോള്‍

വിരല്‍ത്തുമ്പിനാല്‍ നീ തഴുകണമേ

മനുജ പാപം നീക്കിടുവാനായ്
സ്വയം ബലിയായ് തീര്‍ന്നവനെ
എന്‍ അന്തരാത്മാവിന്‍ പാപകറയെല്ലാം
നിന്‍ തിരു രക്തത്താല്‍ കഴുകീടണേ

നൂറു മേനിയേകാന്‍ പറ്റുംവിധമെന്റെ
ഹൃത്തടം വെട്ടിയൊരുക്കീടണേ
നിന്‍ നാമമെന്നുമീ പാരില്‍ പ്രഘോക്ഷിക്കാന്‍
നിന്‍ മകളായെന്നെ മാറ്റണമേ

കുഞ്ഞാങ്ങള

പിച്ച നടക്കുവാന്‍ തുടങ്ങിയ നാള്‍മുതല്‍
ഒരുപടി മുന്നിലായ് നിന്നവളെപ്പോഴും
കൂടപിറപ്പിനെ നുള്ളി നോവിക്കാതെ
ചേര്‍ത്തു നടന്നതാം കാല്‍പ്പാടുകള്‍

എന്‍റെ ചെറുപ്പത്തില്‍ അമ്മ കാണാതെ ഞാന്‍
മാവിന്‍റെ കൊമ്പിലായ്‌ഊഞ്ഞാലാട്ടി
കൈവിട്ടു താഴെ കിടന്നെന്റെ കുഞ്ഞാങ്ങള
പിഞ്ചു കൈ തണ്ടിലെ അസ്ഥികള്‍വിണ്ടു പോയ്‌

സ്കൂള്‍ വിട്ടു വന്നു ഞാന്‍ ആദ്യം തുറക്കുമെന്‍
മിട്ടായി പൊതിയുടെ കൊച്ചു ലോകം
മധുരം നുണയുമ്പോള്‍ ആ കുഞ്ഞു പുഞ്ചിരി
മനസ്സിലെ മങ്ങാത്ത ഓര്‍മ്മയാണിന്നും

രക്തബന്ധത്തിന്റെ  വിലയറിഞ്ഞീടുന്നു
മുന്നോട്ടു പോയ ഓരോ ദിനത്തിലും
കണ്ടുമുട്ടുമ്പോള്‍ വഴക്കുകൂടീടുന്നു
കാണാതിരിക്കുമ്പോള്‍ ഇടനെഞ്ചു വിങ്ങുന്നു

ജീവിത വഴികളില്‍ പകച്ചു നിന്നീടുമ്പോള്‍
കൂടെ ഞാനുണ്ടെന്ന്  ആശ്വസിപ്പിച്ചീടുന്നു
ദൂരത്തിരുന്നു ഞാന്‍ കേള്‍ക്കുന്നു ആ സ്വരം
എന്‍ ആത്മ സന്തോഷം നിര്‍വൃതികൊള്ളുന്നു

വിശേഷ നാളിലോ പുത്തനുടുപ്പുമായ്
ഓടിയെത്തീടുമെന്‍ കുഞ്ഞാങ്ങള.....
യാത്ര പറഞ്ഞു പിരിഞ്ഞുപോയീടുമ്പോള്‍
കാണാന്‍ കൊതിക്കുമെന്‍ കുഞ്ഞാങ്ങളെ....

ഇരുളിന്റെ ആത്മാവ്

കഴിഞ്ഞ ദിനങ്ങള്‍ തന്‍ ഓര്‍മ്മയാല്‍

എന്തിനു വിലപിച്ചീടുന്നു ജന്മമേ

അരുതേ ....പഴിക്കവേണ്ട നീ

ഇന്നിന്റെ പച്ചപ്പിന്‍ ജീവിത യാത്രയില്‍

ഇന്നലെകള്‍ കൂട്ടായ് വരുമ്പോള്‍ 

നീയിന്നു ഇരുളിന്‍ വിലാപമായ്  മാറിയോ

എത്ര ചിന്തിച്ചാലുമെത്തിയില്ലേ നിന്നില്‍

നന്മ നിറഞ്ഞതാം സ്നേഹത്തിന്‍ കണിപൂക്കള്‍

എല്ലാമറിഞ്ഞിട്ടും എന്തിനുവേണ്ടി നീ

പിഞ്ചുപൈതല്‍പോല്‍  ശഠിക്കുന്നു

ഇരുട്ടകറ്റി  നിന്‍ വെളിച്ചമായ് മാറുവാന്‍

വന്നവര്‍ നിനക്കിന്നിരുട്ടിന്റെ  ആത്മാക്കള്‍

ഇന്നിന്റെ സൗഭാഗ്യമെല്ലാമുണ്ടായിട്ടും

സ്രഷ്ടവിന്‍ സ്നേഹം കാണാതെ പോകയോ

പിന്തിരിഞ്ഞെന്തിനു നില്‍ക്കുന്നു മാനവ

ഇരിട്ടിനെ പുല്‍കുന്ന രൂപമായ്‌

പച്ചപ്പിന്‍ നടുവിലണെന്നറിഞ്ഞിട്ടും

മരുഭൂവിലാണെന്ന് മൊഴിഞ്ഞു മറയുന്നുവോ

ജീവിത യാത്രയില്‍  കാണതെ പോകയോ

സ്നേഹം തുളുമ്പുന്ന ഹൃത്തടമൊക്കെയും

നല്ല പുലരികള്‍ നിനക്കായ്‌ ഉദിച്ചിട്ടും

വെറുമൊരു സ്വപ്നമായ് തള്ളികളഞ്ഞുവോ

നിന്നിലേക്കലിയാനായ്‌ നന്മതന്‍ രൂപമായ്

നിന്‍ പടിവാതിലില്‍ കാത്തു നിന്നില്ലയോ

ദു:ഖത്തിന്‍ മുള്ളുകള്‍ തറച്ച നിന്‍ ഹൃത്തിനെ

തിരിച്ചറിഞ്ഞീടുവാന്‍ കഴിയുന്നവന്‍ ഞാന്‍

പുല്‍കിയുണര്‍ത്തുന്നു കുളിര്‍തെന്നലായ്‌

ഒരിക്കലും പിരിയാത്ത പ്രപഞ്ചസത്യമായ്

ആരോടു തീര്‍ക്കുന്നു നിന്റെ പ്രവര്‍ത്തികള്‍

വെളിച്ചമുണ്ടായിട്ടും  ഇരുളിനെ പുല്‍കുവാന്‍ 

പ്രതികാരമാരോട് ...ചൊല്ലുനീ ....?

സ്രഷ്ടവിനോടോ ...നിന്നെ പുല്‍കിയ എന്നോടോ..?

കണ്ണട

ദൂരത്തെ കാഴ്ചകള്‍ചാരത്തു കാണാനും
ചാരത്തെ കാഴ്ചകള്‍ ദൂരത്തുകാണാനും
മങ്ങിയ കാഴ്ചതന്‍ മങ്ങലകറ്റാനും
ഒരു കൂട്ടായ് ഞാന്‍ നിന്‍റെ കൂടെ വേണം

ജീവിത യാത്രയില്‍ കൂട്ടുനടക്കുവാന്‍
എത്തുന്നു ഞാനുംകൊച്ചുപ്രായത്തിലും
വളര്‍ന്നു വരുംതോറുമെന്‍ ചില്ലുജാലകം
പല സമയങ്ങളില്‍ പുതുതാക്കി മാറ്റണം

വെള്ളെഴുത്തെന്നുള്ള ഓമനപേരിനെ
മങ്ങാത്ത കാഴ്ചകള്‍ കാണിക്കുന്നവന്‍ ഞാന്‍
യാത്രയിലെല്ലാം നയനങ്ങളെ കാത്തു
കൂട്ടായി എന്നും നിന്‍ കൂടെ നടക്കും

നിന്‍ ചെവി രണ്ടിലുംകാലുകളൂന്നി ഞാന്‍
നിന്‍ സഹചാരിയായ് കൂട്ടുനടന്നവന്‍
വിങ്ങുന്ന ചെന്നി തന്‍ നൊമ്പരമകറ്റാനും
ഒരു കുളിര്‍ തെന്നലായ് ഞാന്‍ കൂടെ വേണം

സൂര്യന്‍റെ ചൂടിലും ആശ്വാസമേകുവാന്‍
നിന്‍റെ മുഖത്തു ഞാന്‍ മുത്തമിട്ടീടണം
നിന്‍റെ  ഈ യാത്രയില്‍ എന്നെ പിരിയുവാന്‍
കഴിയില്ലോരിക്കലും എന്‍ പ്രിയ തോഴനെ

അനുതാപം

അദൃശ്യമാം നിന്‍ കരങ്ങളെന്നെ
താങ്ങി നടത്തുന്നു  നിത്യവുമേ
എന്നിട്ടുമെന്തേ അറിയാതിരുന്നു ഞാന്‍
പാപിയാണെന്നുള്ള സത്യം

വിരൂപമേശാതെ കാരുണ്യമോടെ
സുന്ദരമായെന്നെ സൃഷ്‌ടിച്ച ദൈവമേ
നന്മകളൊക്കെയും   ദാനമായിനല്‍കീട്ടും
നന്ദി ചൊല്ലീടുവാന്‍ മറന്നു പോയല്ലോ ഞാന്‍

പാഴ്മരുഭൂമിയില്‍ തണലായി വന്നിട്ടും
തണലിന്‍ മഹുത്വമറിയാതെ പോയിഞാന്‍
ഹൃദയകവാടത്തില്‍ മുട്ടി വിളിച്ചിട്ടും
വാതായനങ്ങള്‍ തുറക്കാന്‍ മടിച്ചു ഞാന്‍

കണ്ണുനീര്‍ കണങ്ങളെ മായ്ക്കുവാനായവന്‍
ആണിയാല്‍ മുറിഞ്ഞൊരാ കരങ്ങള്‍ നീട്ടി
പാപിയാമെന്നുടെ പാപങ്ങള്‍ നീക്കുവാന്‍
ക്രൂശിതനായിതാ കാല്‍വരികുന്നിന്മേല്‍

പശ്ചാത്തപിച്ചു ഞാന്‍ വന്നു നില്‍ക്കുന്നിതാ
പൂജാപുഷ്പമായ് നിന്‍തിരു സവിധേ
താഴ്മയായ് കേഴുന്നു കാരുണ്യവാരിധേ
സ്വീകരിക്കേണമീ കണ്ണീര്‍ സുമങ്ങളെ

തെറ്റും ശരിയും

പാലമൃതൂട്ടിയ മാതവിനെയോ
സ്നേഹം വിളമ്പിയ പിതാവിനെയോ
വേര്‍ തിരിച്ചീടുവാന്‍ അറിയാതെ പോയോ
ലഹരിയാല്‍ മുങ്ങിയ നിന്‍ ചെയ്തികള്‍

മദ്യം വിളമ്പിയകൂട്ടുകരോക്കെയും
ഇന്നെവിടെ പോയി ഓര്‍ക്കുന്നുവോ നീ
ദൂര്‍ത്തടിച്ചീടുവാന്‍ പണത്തിനായല്ലയോ
തെറ്റുകള്‍ക്കെല്ലാം  നീ ആരംഭമിട്ടതും

നിന്‍ ചെയ്തി കണ്ടമ്മ നെഞ്ചുപൊട്ടീടുമ്പോള്‍
ആ കണ്ണുനീരിന്‍റെ നോവു നീ കണ്ടില്ല
അപ്പോഴുംനിന്നുള്ളില്‍ നുരഞ്ഞു പതഞ്ഞതോ
ലഹരിതന്‍ ലോകത്തിന്‍ മായാജാലം

അച്ഛന്റെ നെഞ്ചകം വിങ്ങി മുറിഞ്ഞതും
പൊട്ടികരയുവാന്‍ കഴിയാതെ നിറഞ്ഞ മിഴികളും
കാഴ്ചയുണ്ടയിട്ടും അന്ധനായ്‌ നിന്നു നീ
സ്നേഹബന്ധങ്ങളെ തട്ടിമാറ്റീടുവാന്‍

നീയില്ലയെങ്കിലെന്‍ ജീവിതമില്ലെന്നു
നീ ചൊല്ലിയ പെണ്‍കിളി ഇന്നെവിടെ
ആ കണ്ണുനീരിനെ തടയുവാനാവുമോ
നീ നേടിയ തെറ്റിന്റെ ആകെ തുകയാലെ

സമൂഹനന്മക്കായ്  ഇന്നു നീ പൊരുതുമ്പോള്‍
അറിയാതെയെങ്കിലും നീറുന്നു നിന്നുള്ളം
പ്രാശ്ചിത്തം ചെയ്തു നീ മുന്നോട്ടു പോകുമ്പോള്‍
ഉയരത്തിലേക്കു മുന്നേറുവാന്‍ കഴിയട്ടെ

കുറവിലെ കഴിവുകള്‍

അറിവിന്റെ ദീപമായ് വന്നവളെ
അഴകിന്റെ തൂവലായ് നിന്നവളെ
അക്ഷരംകൊണ്ടു കവിത ചമച്ചവള്‍
ചിത്രവര്‍ണ്ണങ്ങളാല്‍ വിരുന്നുമായ് വന്നവള്‍

മഷിയില്‍ മുക്കിയ തൂലികത്തുമ്പിനാല്‍
അക്ഷരനക്ഷത്ര മാലകള്‍ കോര്‍ത്തവള്‍
എഴുതിയതെന്തെല്ലാം കദനങ്ങളും
നിറഞ്ഞു തുളുംമ്പിയ സ്നേഹത്തിന്‍ ജാലവും

ക്യാന്‍വാസിനുള്ളിലായ്കോറി നീ ആദ്യമായ്
ഏതോനിയോഗംപോല്‍ നിന്‍ ജീവിതം
വര്‍ണ്ണ വസന്തത്തിന്‍  മായിക കാഴ്ചകള്‍
ചായകൂട്ടിനാല്‍ നീ ചമച്ചു

 പ്രകൃതിയാം അമ്മക്ക് സൗന്ദര്യമേകി നീ
നിറക്കൂട്ടില്‍ മുക്കിയ തൂലികയാല്‍
മാനും മയിലും ചിത്രശലഭങ്ങളും
പൂക്കളും വണ്ടും പുതിയൊരു പൂന്തോപ്പും

ഓരോ ദിനത്തിലും പുതിയതാം കാഴ്ചകള്‍
ഒരുക്കിയെനിക്കായ് നീ നല്‍കിയില്ലേ
നിനക്കായ്‌ നല്‍കിയ കുറവുകളെല്ലാം നീ
സഹജന് നന്മയായ് മാറ്റിയ ജന്മമേ

തൂലിക ചലിപ്പിക്കാന്‍ കരങ്ങളില്ലെങ്കിലും
കാല്‍വിരള്‍ത്തുമ്പിലായ്‌ ചാലിച്ച സൗന്ദര്യം
പുലരിയിലെന്നും ഞാന്‍ കാത്തുനിന്നീടുമേ
നീ നല്‍കും അഴകിനെ പുണരുവാനായി

യാത്ര

ഒരു യാത്ര പോകുവാന്‍ വന്നതാണു ഞാന്‍
യാത്ര ചോദിക്കുവാന്‍ നിന്നതാണു ഞാന്‍

കാലന്തരത്തോളം ദേശാടനത്തിനായ്‌
കാഷായവസ്ത്രംധരിച്ചവാനാണ് ഞാന്‍

യാത്രയിലൊക്കെയും തനിച്ചായിരുന്നു ഞാന്‍
കൂട്ടായി വന്നതോ അദൃശ്യമാം സാനിധ്യം

ദേശാടന കിളിയായ് ഞാന്‍ മെല്ലെ മാറവേ
പ്രിതികൂലമനവധി  വട്ടമിട്ടെന്‍ ചുറ്റിലും

മരുഭൂമി യാത്രയില്‍ മണല്‍കാറ്റായും
കൊടുംങ്കാടിനുള്ളിലേ ഘോരസര്‍പ്പമായും

പായല്‍ നിറഞ്ഞരാ പാറകൂട്ടങ്ങളും
അലറി പാഞ്ഞെത്തുന്ന മലവെള്ള പാച്ചിലും

ഇതിനുള്ളില്‍ കണ്ടു ഞാന്‍ദൈന്യത്തിന്‍ രൂപങ്ങള്‍
പട്ടിണി പരിവട്ടമായ കോലങ്ങളും

ഭീതി നിറഞ്ഞരാ നയനങ്ങളാലെ
മരണത്തെ മുന്നിലായ് കണ്ടിരിക്കുന്നവര്‍

രാജ കൊട്ടാരത്തില്‍ വാഴുന്നു ചിലര്‍
ഗര്‍വോടെ ദൂര്‍ത്തിന്റെ മൂര്‍ത്തിഭാവങ്ങളായ്

എന്നിട്ടുമാര്‍ത്തിയാല്‍ പേക്കോലം തുള്ളുന്നു
 തന്നുടെ മാനം വെടിഞ്ഞും തുലച്ചും

ഇനിയൊരു ചുവടു മുന്നോട്ടു പോകുവാന്‍
മനസ്സു കൊണ്ടെന്നെ വിലക്കിയതാര്

അവസാന ദൂതുമായെത്തുന്ന മരണമോ
കൈ പിടിച്ചെന്നെ നടത്തുന്ന സ്രഷ്ടാവോ ?

ഭാരതാംബയുടെ മടിത്തട്ട്

ഭാരതാംബ തന്‍ മടിതട്ടിലിന്നു
പൈതലായ് ഓടി കളിക്കുവാന്‍ മോഹം
പിതാമഹന്‍മാര്‍ ജീവന്‍ കൊടുത്തും
ത്യാഗം സഹിച്ചും നേടിയ സ്വാതന്ത്ര്യം

എല്ലാമറിയാമെന്നാകിലും മര്‍ത്യന്‍
കളങ്കത്തിന്‍ ചേറ്റില്‍ കിടക്കുന്നതിപ്പോള്‍
സ്വാര്‍ത്ഥത പൂണ്ടു നടക്കുന്ന മനുജന്
അര്‍ഹതയുണ്ടോ ഈ സ്വാതന്ത്ര്യം നുകരുവാന്‍

ഓരോ വര്‍ഷത്തിലും ഘോഷം നടത്തുന്നു
ഗംഭീരതക്കും കുറവൊട്ടുമില്ലാതെ
ഒരു നേരം അന്നം കഴിക്കാത്തവനാരെന്നു
അറിയാത്തവരാണിന്നു നാമോരോരുത്തരും

സ്വാതന്ത്ര്യദിനത്തിന്‍റെ ആഘോഷലഹരിയില്‍
ഓര്‍ക്കുമോ മനുജാ നീ ആ നല്ല നാളുകള്‍
പൂര്‍വ്വികര്‍ നമുക്കായ് നല്‍കിയ സ്വാതന്ത്ര്യം
ആ നന്മ കളയാതെ കാത്തുസൂക്ഷിക്കുവാന്‍

ഈ ദിനം തൊട്ടു നമുക്കും അണിചേരാം
ദൃഡപ്രിതിജ്ഞയോടെ നേരിന്‍റെ നിറവില്‍
നീതിയും ന്യായവും നല്‍കുന്ന ഇന്നിന്റെ
പുതിയൊരു രാഷ്ട്രം പടുത്തുയര്‍ത്തീടാം

തിരനോട്ടം

കണ്ണീര്‍ തുടക്കുവാന്‍ കൈനീട്ടി നീയെന്‍റെ

മുന്നിലായ് വന്നന്നു നില്‍ക്കുംനേരം

എന്‍ കണ്ണീര്‍കണം വീണു പൊള്ളിനിന്‍ കൈകള്‍

ഞെട്ടി വലിച്ചു നീ പിന്നിലേക്ക്‌

എന്നന്തരത്മാവിനെ ചവിട്ടിമെതിച്ചുകൊണ്ട്‌

അശ്വത്തെപോലെ കുതിച്ചുപാഞ്ഞു

കടിഞ്ഞാണ് പോയൊരാ കുതിരയെ പൂട്ടുവാന്‍

തേരാളിയായൊരാള്‍ അവതരിച്ചു 

 ജീവിത ചക്രത്തില്‍ ചെയ്യുന്ന  തെറ്റുകള്‍
കണക്കു ബോധിപ്പിക്കുവാന്‍ സമയമായോ

ഓര്‍ക്കുക മര്‍ത്യാ നീ ഓരോ നിമിഷവും

സൃഷ്ടാവിന്‍ കൈയിലെ നീര്‍കുമിള നീ

വെയിലേറ്റ് വിരിയുന്ന മഴവില്ല്കുമിളയില്‍

ആരും കൊതിക്കും ഭംഗിയോടെ
ജീവിതമാകുന്ന കുമിളതന്‍ സൗന്ദര്യം

നിമിഷങ്ങള്‍ കാഴ്ചതന്‍ മായാജാലം

ഞാനെന്ന ഭാവം വെടിഞ്ഞുനീ സ്വയമേ

തിരിഞ്ഞൊന്നു നോക്കുവാന്‍ മനസാകുമോ

ഓരോ ദിനത്തിലും നീ ചെയ്തു കൂട്ടിയ

തിന്മകള്‍ ഓര്‍ത്തുനീ തപിച്ചീടുക

ഇനിയുള്ള വഴികളില്‍ നന്മതന്‍ കിരണങ്ങള്‍

മറ്റുള്ളവര്‍ക്കു വിതറിനല്‍കു

അന്യന്‍റെ കണ്ണിലെ കരടിനെതേടുമ്പോള്‍

സ്വന്തമാംകണ്ണിനെ നോക്കുക മുന്‍പേ നീ

ഒരു വിരള്‍ അപരനെ ചൂണ്ടുന്നനേരത്ത്

തന്‍നേരെ തിരിയുന്നവിരലുകള്‍ നോക്കുവിന്‍
അപരന്‍റെ തെറ്റുകള്‍ തേടുന്ന നേരം നീ

മനസാക്ഷിയെ സ്വയം വിസ്തരിചീടുവിന്‍

മഴയുടെവികൃതി

മഴയുടെ താണ്ടവം ആടി തിമര്‍ക്കുമ്പോള്‍
പെരുമ്പറ മുഴങ്ങുന്നു ഇടനെഞ്ചിലെപ്പോളും
എത്ര ദിനങ്ങള്‍ എണ്ണിയിരിക്കണം
തെളിയുന്ന മാനം കാണുവാനായി

ഭൂമിയാം ദേവിയെ പ്രണയിച്ചിടാതെ
ആ മടിതട്ടിനെ പ്രാപിച്ചിടുന്നു
മണി മന്ദിരങ്ങള്‍ പടുത്തുയര്‍ത്തീടുവാന്‍
ഭുമിതന്‍ മാറു പിളര്‍ക്കുന്നു അന്‍പേതുമില്ലാതെ

മര്‍ത്യന്റെ ക്രൂരത കണ്ടുമടുക്കുമ്പോള്‍
ഈശ്വരന്‍ പോലും കണ്ണടച്ചിടുന്നു
ദുരിതം വിതച്ചു കടന്നുവന്നീടുന്നു
പ്രികൃതിതന്‍ വികൃതിയായ് പല ഭാവങ്ങളില്‍

തണ്ടവമാടുന്ന വഴികളിലൊക്കെയും
നക്കിതുടച്ചു കടന്നുപോയീടുന്നു
പ്രകൃതി ദുരന്തമായ് കൊട്ടി ഘോഷിക്കുന്നു
മനുഷ്യന്‍റെ ചെയ്തികള്‍ കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കുന്നു

എത്രയോ ജീവന്‍ പൊലിഞ്ഞുപോയ്‌
അറിയില്ലെനിക്കതിന്‍ കണക്കൊന്നുമേ
ഇനിയൊരു ദുരന്തത്തിന്‍ വാര്‍ത്ത കേള്‍ക്കാന്‍
കഴിയാതിരിക്കട്ടെ വരും നാളിലും

മിനി കവിതകള്‍

             കുറവുകള്‍
          ************                                  

എല്ലാം തികഞ്ഞെന്നഹങ്കരിക്കേണ്ട    

പൂര്‍ണ്ണതയെത്തിയതാരുമില്ല

അപരന്‍റെ കുറവുകള്‍ കണ്ടുകൊണ്ടെപ്പോളും

മുന്നോട്ടു ചുവടുകള്‍ വെച്ചീടുവിന്‍

ജീവിതമാകുന്ന മലര്‍വാടിയപ്പോള്‍

നന്മതന്‍ പൂക്കളാല്‍ നിറഞ്ഞിടുമെ

        
      അമ്മ
       

      

           അമ്മയെന്ന പുണ്യം

           എന്‍മനസ്സില്‍ എന്നും

           അഴകിന്‍റെ മഴവില്ലായ്‌

           സ്നേഹത്തിന്‍ തേന്‍കുടമായ്

           സഹനത്തിന്‍ മൂര്‍ത്തിയായ്

           സ്വാന്തന സ്പര്‍ശമായ്

           നീതിയുടെ ദേവതയായ്

           അണയാത്ത നിറദീപമെന്നും

          അമ്മയാണെന്നുടെ അമ്മ............

     




         വണ്ട്

        

ഒരു പൂവിന്‍ ചേലില്‍ മയങ്ങല്ലേ വണ്ടേ

ഇന്നു വിരിയുന്നു നാളെ കൊഴിയുന്നു

പിന്നെ നീ ഏകനായ്കണ്ണീര്‍ പോഴിക്കണോ?

സൗഹൃദസുഗന്ധം പരത്തുന്ന പൂക്കളെ

കറയറ്റ കണ്ണാലെ കണ്ടീടുക നീ

സ്വാര്‍ത്ഥത ഇല്ലാത്ത സൗഹൃദലോകത്തില്‍

പൂവായ് വണ്ടായ് മുന്നോട്ട് പോകുവിന്‍

ഇന്നത്തെ ലോകത്തിലില്ലാതെ പോയതും

നിസ്വാര്‍ത്ഥ സ്നേഹത്തിന്‍ കിരണമല്ലോ?

      

                                                                               ചിന്ത

                     

           നന്മയാം ചിന്തയാല്‍ മുന്നോട്ടുപോകുമ്പോള്‍

           കിട്ടാത്ത പലതിനും കിട്ടുന്നു പലതും

           കൂട്ടിയും കിഴിച്ചും കണക്കുകൂട്ടിയാലും

           ആകെ തുകയായ് കിട്ടുന്നതൊക്കെയും

           നല്ലൊരു നാളെ നിനക്കായ്‌ ഒരുങ്ങുന്നു

           നന്മയുടെ പാതയില്‍ സഞ്ചാരിയാകുവാന്‍

   

    ആര്‍ക്കുവേണ്ടി

   

മനസിന്‍റെ മണിച്ചെപ്പ്‌ തുറന്നനേരം

ഒരായിരംചോദ്യങ്ങള്‍ ഉതിര്‍ത്ത നേരം

എന്തിനുവേണ്ടി ആര്‍ക്കുവേണ്ടി

ഇതെല്ലാം നേടിയതാര്‍ക്കുവേണ്ടി

നേടിയതൊക്കെയും തന്നിടാം ഞാന്‍

തന്നീടുമോയെന്‍ ജീവന്‍റെ ജീവനെ

വീണ്ടുമൊരു ചോദ്യമായ് വന്നു മുന്നില്‍

ഈ ജന്മജീവിതം ആര്‍ക്കുവേണ്ടി ?

                                                                                                                                                                                                                 അരനിമിഷം

                                   
      പ്രിയ സുഹൃത്തെന്നു കരുതി ഞാന്‍

                  ചൊല്ലിയ കാര്യങ്ങളെല്ലാമേ

                  അരനിമിഷം കൊണ്ടു

                  മറ്റൊരു കാതില്‍ ചൊല്ലിയാല്‍

                   പ്രിയ സുഹൃത്തേ നിനക്കു

      പിന്നെയെന്തുസ്ഥാനംഎന്‍യാത്രയില്‍  ?

    നന്ദി

എനിക്കെഴുതുവാന്‍ കഴിവേകിയ നാഥാ

നിനക്കെന്നും നന്ദി ഞാന്‍ ചൊല്ലിടുന്നു

എന്നിലെ കുറവുകളെല്ലാമറിഞ്ഞു നീ

എന്‍ തൂലികതുമ്പിനു ഭാവമേകി

അക്ഷര നക്ഷത്ര മാല കോര്‍ക്കാന്‍

ഭാവനക്കെന്നുള്ളില്‍ നീ ജന്മമേകി

ആഗ്രഹമൊക്കെയും സഫലമാക്കീടുവാന്‍

ഈ ജന്മമെന്നെ  നയിച്ചീടെണം 

രേഖചിത്രം

    

കടന്നു ചെല്ലുന്നോരാ പാതയിലൊക്കെയും

പ്രിതിബന്ധമേറെയുണ്ടായിരുന്നു

എല്ലാം മറികടന്നെത്തുന്ന നേരത്തും

വീണ്ടുമെത്തുന്നു പ്രതിസന്ധികള്‍

കണ്ണീര്‍  പൊഴിക്കുവാന്‍ തോന്നുമ്പോഴെല്ലാം

ഓര്‍ക്കുമേ കഷ്ടതയേറിയോരെ

പിന്നെ പൊഴിക്കുവാന്‍ കാത്തുവെക്കുമ്പോലെ

മിഴിനീരു താനേ മാഞ്ഞുപോകും

പെട്ടന്ന് പൊട്ടിത്തെറിക്കുവാനായുമ്പോള്‍

ഹിമമഞ്ഞുപോലാകുമാ നിമിഷം

ദൂരത്തെ കാഴ്ചകള്‍ കാണാമെന്നാകിലും

ചാരത്തെ കാഴ്ചകളെറെയിഷ്ടം

അമ്മകിളിയില്‍ നിന്നടര്‍ന്നു പോയപ്പോളോ

കുഞ്ഞിളം പൈതല്‍പോല്‍തേങ്ങി നിന്നു

ക്രോധശരങ്ങള്‍ക്ക്  മുന്നിലായ് നില്‍ക്കുമ്പോള്‍

ശാന്തമാം ദേവതപോലെ നിന്നു

സ്നേഹത്തിന്‍ സ്വാര്‍ത്ഥത അലറിവിളിച്ചപ്പോള്‍

ശാന്തമായൊഴുകുന്ന പുഴപോലായി

എല്ലാംതീര്‍ത്തോന്നു വിശ്രമിച്ചീടുവാന്‍

ഹൃത്തടമൊന്നു കൊതിച്ചുപോയ്